ODPOWIEDZI REDAKCYI
„Biała Róża“. Przesyła nam Pani dwa poetyczne utwory. Pierwszy zaczyna się tak: „Po co my żyjemy, po co się męczymy — Kiedy czasów lepszych już nie zobaczymy!" ... Otóż po co Sz. Pani żyje — nie wiemy. Inne kobiety żyją jednak dla dobra rodziny, wychowania dzieci, i tym podobnych bagatelek, o których w przystępie spleenu zapomniała Pani.
Drugi wiersz:
„Skowronek to ptaszek. Ma ładny ogonek — I śpiewa nam pięknie prawie cały dzionek". Stwierdzenie że skowronek jest ptaszkiem, jest niezmiernie trafne. „Ma ładny ogonek"... — na to się zgadzamy. Ale ileż to jest stworzeń z ogonkami, a mimo to w poezyi nie są opiewane. Darujmy mu ten ogonek i wiersze na cześć jego.
Ilustrowany Kuryer Codzienny, 21-10-1917
100lattemu.pl
