Moja przyjaciółka powiedziała kiedyś, że gdybym ja nie zabiegała o kontakty z nią, nigdy w życiu by ze mną się nie spotykała. Powiedziała to, kiedy ja stałam obok niej.

Niby przyjacielsko mnie poszturchiwał, czochrał mi włosy, wymierzał bolesne kuksańce, tłumacząc to męską przyjaźnią. W końcu dotarło do mnie, że jest cholernym tyranem, a ja jestem jego workiem treningowym. Zerwałem z nim wszelkie kontakty.

Podał mi broń palną i powiedział, żebym się zastrzelił albo spier*alał. Wyszedłem i nigdy nie wróciłem. Obydwaj przyjaźniliśmy się od wielu lat, niestety obydwaj zaczęliśmy ćpać. Tego wieczoru, kiedy podał mi broń, dotarło do mnie, jak bardzo spieprzyłem sobie życie. Zerwałem z nim kontakt. Poszedłem na odwyk i od 6 lat jestem czysty. On zmarł jakiś miesiąc temu po przedawkowaniu.

Moja tak zwana przyjaciółka zaczęła o mnie rozpuszczać paskudne plotki. I robiła to tak dobrze, że przez prawie dwa lata nie mogłam znaleźć pracy, bo ludzie bali się mi zaufać i dać mi szansę.

Mój przyjaciel próbował poderwać moją żonę. Gdy nic z tego nie wyszło, powiedział mojej żonie, że ja mam romans z jego żoną. Chory gość. Na szczęście moja żona mu nie uwierzyła.

Przyjaźniła się ze mną z powodu moich pieniędzy. Kiedy dostawałem wypłatę, ona już miała plan jak ją (częściowo) wydać na swoje potrzeby.

Była emocjonalnym wampirem. Zmuszała nas do wysłuchiwania o wszystkim, co jej nie wyszło albo o odniesionych przez nią sukcesach. Kiedy ktoś z nas chciał się wygadać, ziewała i mówiła, że przynudzamy. A kiedy chcieliśmy się czymś pochwalić, mówiła, że chcemy jej sprawić przykrość i nie powinniśmy starć się je utrzeć nosa. Umawiała się na spotkanie i nie przychodziła. Dzwoniliśmy do niej, ale nie odbierała. W końcu stwierdziliśmy, że mamy jej dosyć.

Przyjaźniliśmy się od 20 lat. Ja byłem jego drużbą, a on moim. Przyjaźniliśmy się do momentu, kiedy został przedstawicielem Amwaya. Każda rozmowa, każdy telefon, każda wysłana wiadomość byłą próbą wciśnięcia mi jakiegoś badziewia. Nie wytrzymałem, zakończyłem znajomość.

Po 17 latach bycia „najlepszymi przyjaciółkami” w końcu zrozumiałam, że trzymała mnie przy sobie tylko po to, by przy mnie lepiej wyglądać. Zawsze mnie krytykowała, porównywała moje życie do swojego (oczywiście ona wielka gwiazda, a ja nieznacząca istota). Wszystko musiało się kręcić wokół niej, to ona zawsze mówiła kiedy i gdzie się spotkamy, ja musiałam do niej dostosowywać swój grafik. W końcu powiedziałam dosyć.

Ponieważ moi przyjaciele byli największymi narcyzami znanymi człowiekowi. Oto kilka przykładów:
1. Ciągle nazywają siebie ikonami, wspaniałymi, legendami i gwiazdami.
2. Publikują codziennie 700 selfie z filtrami, są przekonani, że ludzie mają obsesję na ich punkcie i chcą być tacy jak oni.
3. Ciągle do mnie dzwonili, żeby porozmawiać o sobie. Kiedy mówiłem, ziewali, przerywali mi lub po prostu zaczynali pisać SMS-y i całkowicie mnie ignorowali.
4. Gadali bzdury o innych ludziach i byli naprawdę niemili w stosunku do nieznajomych, zachowując się jak wszechmocne dupki.
5. Nie mieli empatii i nigdy nie wzięli odpowiedzialności za swoje paskudne zachowanie. Nic nigdy nie było ich winą, byli doskonali, a problemem byli wszyscy inni.
6. Byli bardzo płytcy, próżni i chcieli tylko przebywać w towarzystwie ładnych ludzi.
7. Wykorzystywali ludzi do tego, żeby jak najwyżej wspiąć się po drabinie społecznej. Kiedy w końcu do mnie to dotarło, opuściłem paczkę „przyjaciół”.