#1. Anthony Hopkins testuje różne maski dla Hannibala Lectera w „Milczeniu owiec” (1991)

#2. „Boże, chroń Amerykę przed komunizmem”. Boston, 1950 r.

#3. Jean-Claude Van Damme na planie „Predatora” (1987 r.) w swoim oryginalnym kostiumie Predatora, zanim został wyrzucony z filmu.

Jean-Claude van Damme już na początku pożałował przyjęcia roli Predatora. Zamierzał sam zrezygnować z tej roli, ale odradził mu to Carl Weathers (grający postać Apollo Creeda w serii filmów o Rockym). Poradził, by aktor poczekał, aż producent sam go zwolni.
Powyższe nastąpiło, gdy producenci obejrzeli pierwsze sceny z belgijskim aktorem biegającym w przebraniu Predatora. Uznali, że aktor nie pasuje do roli, jest za niski, a Predator nie wygląda zbyt strasznie.
Van Damme opuścił plan zdjęciowy, a jego miejsce zajął Kevin Peter Hall, mierzący blisko 2 metry 20 centymetrów wzrostu.

#4. Ocaleni z „Andrei Dorii” na pokładzie „Ile de France”, 1956 r.

„Île-de-France” przybył na miejsce katastrofy, wyłaniając się z gęstego dymu. Ci, którzy przeżyli, wspominali, że wyglądało to tak, jakby uratował ich statek widmo.

#5. Młodsi szeregowcy na pokładzie pancernika HMS King George V otrzymują dzienną porcję grogu (trzy części wody na jedną część rumu), 1914 r.

#6. George Moore „Żywy Szkielet” i Fred Howe „Grubas”, XIX-wieczni artyści specjalizujący się w boksie komediowym. Zdjęcie z 1897 roku.

Ojciec Freda Howe'a był stolarzem w Alleghany City w stanie Pensylwania. Fred zaczął uczyć się tego samego zawodu, ale wkrótce stał się za gruby. W wieku osiemnastu lat dołączył do cyrku Forepaugh jako „Grubas” i tam poznał swojego obecnego sparingpartnera.

George Moore urodził się w Helenie w stanie Montana, gdzie jego ojciec miał mały sklep z artykułami chemicznymi. Do dwudziestego pierwszego roku życia George pracował w sklepie swojego ojca. Jednak jego największym pragnieniem było zobaczyć świat. Kiedy do Heleny przyjechał pierwszy wielki cyrk, kierownik zaproponował mu, by wystąpił jako „Żywy Szkielet”, i od razu złożył ofertę. Tam poznał Freda Howe i wkrótce stali się wielkimi przyjaciółmi. Lekarze zalecili obojgu jak najwięcej ćwiczeń – jednemu, aby nabrał mięśni, a drugiemu, aby się pozbył nadwagi.

Mężczyźni postanowili połączyć obowiązki z przyjemnością, więc postawili na boks. Pewnego dnia kierownik został poinformowany o zabawie „jego dziwaków”. Ten, gdy tylko zobaczył, jak Howe i Moore stają naprzeciw siebie, zaproponował im podwyższoną pensję, jeśli tylko zechcą boksować przed publicznością.

Moore miał 1,9 metra wzrostu i ważył tylko 44 kg, Howe zaś odpowiednio: 1,57 m wzrostu i 191,4 kg wagi.

#7. Jedna z ulic Monrowii dosłownie usłana nabojami automatycznymi, wojna domowa w Liberii, Liberia, 2004 r.

#8. Starsza siostra Króla Popu: La Toya Jackson to piosenkarka, aktorka i modelka, siostra Michaela Jacksona. Sesja zdjęciowa dla Playboya, marzec 1989 r.

#9. Gini Basurto fotografuje swój rozbity samochód po tym, jak Sean Nelson przejechał czołgiem przez Claremont, 17 maja 1995 r.

Shawn Nelson służył jako czołgista w siłach amerykańskich w zachodnich Niemczech. Ponieważ miał problem z dyscypliną, został zwolniony ze służby w 1980 roku i wrócił do kraju. Po demobilizacji Nelson zaczął budować swój amerykański sen: kupił dom, ożenił się i zaczął pracować jako hydraulik. Przez kilka lat wszystko się układało.

Śmierć rodziców spowodowała zmianę w zachowaniu Nelsona. Uzależnił się od narkotyków i alkoholu, stał się agresywny. Wówczas mozolnie budowana stabilizacja posypała się. W 1990 roku żona wniosła o rozwód. Wkrótce potem Nelson ucierpiał w wypadku motocyklowym. Pomimo odniesionych poważnych obrażeń, wypisał się ze szpitala na własne życzenie, a później sądził się (bez powodzenia) ze szpitalem. W 1995 roku skradziono mu auto z narzędziami hydraulicznymi, przez co nie mógł zarobkować. Jego ówczesna dziewczyna zostawiła go, a Nelson zaczął tracić kontakt z rzeczywistością.
Wykopał w ogrodzie głęboki dół i twierdził, że pozyskuje stamtąd złoto.

16 maja 1995 roku pił z kolegami i wspomniał wówczas, że chce popełnić samobójstwo.

17 maja 1995 roku włamał się do bazy Gwardii Narodowej w San Diego i ukradł czołg M60A3 Patton. Nelson miażdżył i niszczył wszystko na swojej drodze.
Wkrótce czołg wjechał na autostradę, gdzie ścigało go kilkadziesiąt wozów policyjnych.
W pewnym momencie zboczył w kierunku betonowej podpory wiaduktu i uderzył w nią, próbując zawalić most, na szczęście bezskutecznie.

Ostatecznie czołg utknął na betonowym murku rozdzielającym jezdnie i, zgubiwszy gąsienicę, zawisł na nim.
Kilku policjantów wskoczyło na pancerz czołgu, a jeden z nich, Paul Paxton, rezerwista z doświadczeniem czołgowym, otworzył właz i strzelił do Nelsona. Porywacz zmarł w szpitalu.

#10. Ulica w Paryżu po protestach studenckich w 1968 roku.

#11. Dwóch bezdomnych kuca pod nowo wybudowanym World Trade Center. Zdjęcie: Fred Conrad dla The New York Times, październik 1975 r.

#12. Żydzi aresztowani po Nocy Kryształowej przewiezieni do Buchenwaldu, listopad 1938 r.

#13. Czwarta pilotka w Stanach Zjednoczonych, Katherine Stinson, przygotowuje swój samolot do lotu, 1913 r.

Stinson pochodziła z rodziny lotników, ale kiedy zaczęła latać, starała się tylko zarobić wystarczająco dużo pieniędzy, aby kontynuować karierę pianistki. Wkrótce jednak odkryła w sobie pasję do latania i zaangażowała się w rodzinny biznes.

Stinson została czwartą kobietą, która zdobyła licencję pilota w Stanach Zjednoczonych, 24 lipca 1912 r. Zakwalifikowała się do zdobycia licencji na Cicero Flying Field w Chicago, gdzie później latała po pętli. Była najmłodszą licencjonowaną pilotką w kraju w 1912 roku, zyskując przydomek „Latająca uczennica”.
Stinson była też pierwszą kobietą, która zdobyła licencję na latanie dwupłatowcem Wright, pierwszą kobietą, która latała nocą, a także pierwszą kobietą, która pisała na niebie. Podczas występów w Los Angeles Stinson użyła swojego samolotu do napisania na niebie „C-A-L” dla Kalifornii.
Stinson jest uznawana za pierwszą kobietę, która przeleciała nad Londynem.
Została także pierwszą pilotką upoważnioną do przewożenia poczty w Stanach Zjednoczonych.
Była też pierwszą kobietą pilotem, która wykonała pętlę. Było to 18 lipca 1915 roku.

W 1913 roku Stinson i jej matka założyły firmę Stinson Aircraft Company, którą później Stinson objęła jako prezes. Wraz z siostrą Marjorie, która również była pilotką, założyła Stinson School of Flying w San Antonio w 1915 roku i tam nauczała – odpowiednia rola dla byłej „latającej uczennicy”.

#14. Kanapa Führera w bunkrze, maj 1945 r.

Korespondenci ze świecą w dłoniach oglądają tapicerkę sofy, na której widoczne są plamy krwi. To tutaj Adolf Hitler miał popełnić samobójstwo.
Bezskutecznie próbują znaleźć łuskę z kuli, która zabiła Fuhrera (łuski nigdy nie odnaleziono).

#15. Zespół Lombard w 1984 roku.

Od lewej: lider, wokalista, klawiszowiec Grzegorz Stróżniak, manager zespołu Piotr Niewiarowski ze Złotą Płytą, basista Maurycy Przybyłowicz, wokalistka Wanda Kwietniewska, wokalistka Małgorzata Ostrowska, gitarzysta Piotr Zander. Z prawej dyrektor Działu Programowego wytwórni Andrzej Karpiński. Fot. Longin Wawrynkiewicz

W poprzednim odcinku