#1. Maska niedźwiedzia morskiego, kultura plemienia Haidów, późny XIX wiek, Kanada

Niedźwiedź morski to byt nadprzyrodzony powiązany z łowiectwem. Stwór przedstawiany był z głową niedźwiedzia, ale jego ciało posiadało cechy zwierząt morskich, np. płetwy. Jego obecność w legendach miała podkreślić grozę i nieokiełznaną naturę otwartego morza.

#2. Ryton ze złota i lapis lazuli przedstawiający kozła, VI-V wiek p.n.e., Persja

#3. Japońskie okimono z kości słoniowej przedstawiające węża, trzy ropuchy i trzy żaby na czaszce, ok. 1890 r.

#4. Rzymska misa ze szkła mozaikowego, późny I w. p.n.e. - wczesny I w. n.e.

Poniżej inna rzymska misa z kolorowego szkła, pochodząca z I w. p.n.e.

#5. Sumeryjska szkolna tabliczka z czymś, co dziś nazwalibyśmy "bazgrołami", ok. 2550-2400 r. p.n.e., zbiory Vorderasiatisches Museum Berlin

#6. Upadek zbuntowanych aniołów - rzeźba z kości słoniowej, XVIII wiek, Włochy

#7. Hełm z wizerunkiem gryfa, ok. 1550 rok, Włochy, zbiory Metropolitan Museum of Art

#8. Figurka Pazuzu z Asyrii lub Babilonii, VII w. p.n.e., zbiory Luwru

Inskrypcja na odwrocie: Jestem bogiem Pazuzu, synem boga Hanbi, królem złych wiatrów.

Pazuzu opisywano jako demona świata podziemnego odpowiedzialnego za sprowadzanie sezonowych burz, plag szarańczy oraz głodu. Jednak przedstawiano go również na amuletach chroniących przed demonicą Lamasztu, gdzie był przedstawiony jako ten, który przepędzał ją z powrotem do świata podziemnego, co może świadczyć o tym, że czasami odgrywał też rolę dobroczynną.



Powyżej jeden z takich amuletów przeciw Lamasztu z postacią Pazuzu, który "wychyla się" spoza amuletu. W dolnym rejestrze przedstawiono Pazuzu przepędzającego Lamasztu do świata podziemnego (Asyria, I poł. I tys. p.n.e., zbiory Luwru).

#9. Złoty amulet z zębem rekina, kultura Etrusków, V wiek p.n.e.

#10. Srebrna rękojeść rapiera z ok. 1606 roku, Niemcy, Państwowe Zbiory Sztuki w Dreźnie

#11. Maska Hanumana - w hinduizmie ministra Sugriwy, króla małp - wykonana z masy perłowej i metalu, XIX wiek, Tajlandia

#12. Bardzo rzadkie egzemplarze noży z wygrawerowanymi słowami modlitwy przed wieczerzą i z drugiej strony po wieczerzy, oraz muzyką, XVI wiek

Możecie posłuchać melodii i modlitw TUTAJ.

#13. Żuchwa św. Antoniego Padewskiego, relikwia znajduje się w Bazylice św. Antoniego w Padwie

Urodzony w 1195 roku w Lizbonie, zmarły 13 czerwca 1231 w Arcelli k. Padwy, św. Antoni, a właściwie Fernando Martins de Bulhões, był portugalskim teologiem, franciszkaninem, prezbiterem i doktorem Kościoła. Za życia zwano go młotem na heretyków. Był jednym z najbardziej cenionych kaznodziei XIII w.; elokwentny, ze świetną pamięcią, szeroką wiedzą i silnym, czystym głosem. Obok relikwii jego żuchwy znajduje się też jego "nieskazitelny język" - na zdjęciu poniżej.


Dlaczego zachował się język? Gdy w 1263 roku ekshumowano ciało świętego, było ono w stanie całkowitego rozkładu - prócz języka, który był ponoć w tak samo dobrym stanie, jak wówczas, kiedy Antoni głosił swoje kwieciste przemowy.

#14. Siekiera z turkusowymi ozdobami, czasy dynastii Shang, ok. 1200 r. p.n.e., Chiny

#15. Złoty gadżet higieniczny do czyszczenia uszu z wizerunkiem motyla, X-XIV wiek, Królestwo Goryeo, Korea

#Bonus: Fragment rzymskiego namiotu znaleziony w Vindolanda - obozie rzymskim położony na terenie Brytanii pomiędzy rzekami Tyne i Solway

<<< W poprzednim odcinku: Zimowe jajko mistrza jubilerskiego Petera Fabergé