Jak przemysł mięsny (i drobiarski) robi ludzi w konia

Nie wiemy jak to wygląda w Polsce, przedstawiona maszyna jest popularna za wschodnią granicą, na Ukrainie i w Rosji. 

Zdjęcia i opis pochodzą od jednego z pracowników takich fabryk mięsa:

Wszystko zaczyna się na fermie drobiu, gdzie mięso jest kupowane i następnie przewożone do magazynów. W każdym magazynie znajduje się wtryskiwacz, którym do mięsa pompuje się substancję przygotowaną z "dodatków spożywczych" (niezbyt zdrowych).  


Procent nasycenia tym mięsa jest różny w każdym przedsiębiorstwie. Tutaj posłużymy się przykładem ukraińskiej firmy "Nasza Rjaba". Tam owo nasycenie wynosi od 20 do 30 procent. W firmie, w której pracowałem (nie będę wymieniał nazwy) - od 45 do 60%. Są firmy, gdzie te wartości są wyższe i sięgają nawet 80%. Takie mięso przeznaczane jest na shoarmę.

Kura przywieziona do magazynu waży 1,7 kg, ale po napompowaniu ma już 2 - 2,7 kg. W zakupionej przez nas dwukilogramowej kurze, prawdziwego mięsa mamy zaledwie:

Nasza Rjaba - maks. ok. 1,7 kg.

Tam, gdzie pracowałem - maks. ok. 1, 4 kg.

Tam, gdzie pompują ile wlezie - maks. ok. 1 kg.


Oczywiście, nie we wszystko pompuje się tę substancję - całą tuszę wszędzie, poszczególne cześci nie wszędzie. Odróżnić "nasycone" mięso jest bardzo łatwo: ma ono coś w rodzaju bąbli i okragłe, białe, opuchnięte miejsca.



A teraz kilka słów o kompletowaniu zamówienia. Wyobraźcie sobie podłogę chłodni upapraną wszelkim możliwym brudem i wspomnianą substancją, którą wypełnia się mięso. Właśnie tam kompletowane są zamówienia. Mięso, które upadnie na podłogę nie jest wyrzucane, ale pakowane i wysyłane do klienta (tzn. do sklepów, na rynki). 


Utylizacja zepsutego mięsa. Jaka utylizacja? Kto by wyrzucał własne pieniądze? Zepsute mięso "kąpie się" w roztworach chemicznych. Jest to najczęściej ocet, roztwór nadmanganianu potasu, sok cytrynowy i inne składniki. Jeśli mięso zepsuje się w sklepie, to myje się go dosłownie pod ladą. 

Uważajcie co jecie!