Balladyna ma nago ukazać się na arenie gigantycznego amfiteatru na grzbiecie tura. Jednak ofiarny społecznik, dr Judym, poświęca się i zajmuje jej miejsce, na szczęście w ubraniu. Z opresji ratuje go słynny osiłek, wierny Balladynie Podbipięta. Wspólnie organizują ucieczkę. Rozwścieczony Neron wysyła w pogoń za zbiegami swych pretorian na czele z pułkownikiem Kmicicem (Legia cesarska) i ob. Rzędzianem (Gwardia cesarska) oraz podpala Rzym, aby oświetlić ścigającym drogę. Młody pretorianin zakochuje się w Balladynie i pozwala jej częściowo ujść cało. Nareszcie w rodzinnej chacie! Schodzą się sąsiedzi aby wysłuchać opowieści. Od słuchania o straszliwych przygodach Balladyny jedną z sąsiadek, panią Telimenę, obeszły mrówki, od których po sąsiedzku usiłują uwolnić ją panowie Wokulski i Zagłoba. Ale czas uderzyć w czynów stal! Staś Tarkowski prowadzi do ołtarza spłonioną Balladynę, pan Zagłoba Telimenę wraz z mrówkami, Piast Kołodziej panią Latter, która traci niestety prawo do pensji. Ślimak, który uległ w międzyczasie przełomowi, zaślubia Horprynę. Wszyscy sie cieszą. Jankiel gra na rogach Wojskiego i Ślimaka, które im przyprawił.